SREBRENİCA , DİNMEYEN GÖZYAŞLARI

SREBRENİCA , DİNMEYEN GÖZYAŞLARI

Avrupa'nın kalbinde insanlığın sessiz çığlığı ...

Srebrenica soykırımın 30.yılı anma haftasında katliamın olduğu şehirde olmaktı planımız ama elimizde olmayan sebeplerden oraya yetişemesekte Saraybosna'da olmamız aynı hüznü vicdanımızn derinliklerinde bize hissettirdi.

Geç kaldık...aynı 11 Temmuz 1995’te, Birleşmiş Milletler’in "güvenli bölge" ilan ettiği Srebrenitsa’da, Ratko Mladić komutasındaki Sırp ordusu, 8.372 Boşnak erkeği ve çocuğu sistematik olarak katlederken, kadınlar tecavüze uğrarken DÜNYANIN GEÇ KALMASI gibi .

Hollandalı BM askerleri, silahsız sivilleri Sırplara teslim ettikten sonra Sırp komutan Mladić’in kameralara "Sırp halkına hediyemiz" demesi, tarihin en pervasız itiraflarından birisi idi .

Tuzla’ya kaçmaya çalışan 15.000 Boşnak, "ölüm yürüyüşü"nde keskin nişancılarla avlanırken sadece 3.000’i sağ kalabildi.

Bir annenin, oğlunu son kez sararken fısıldadığı, "Sakın ağlama sesin duyulmasın!" sözleri, katliamın sessiz çığlığıydı . DÜNYA O ÇIĞLIĞI DUYMAYADA geç kalmıştı.

Bugün Gazze’de yaşananlar, Srebrenitsa’nın acı bir tekrarı gibi gözümüzün önünde vuku bulmakta.

Güvenli Bölge İllüzyonu: BM okulları ve hastanelerin bombalanması, "güvenli bölge" kavramını bir kez daha anlamsızlaştırıyor.

Sessiz Kalınan Çığlıklar:Uluslararası toplumun Gazze’deki katliamlara seyirci kalışı, tıpkı 1995’teki gibi insanlığın sınavını kaybettiğini gösteriyor.

Annelerin Ortak Yası:Srebrenitsa’da oğullarını toprağa veren anaların gözyaşları, Gazze’de enkaz altında çocuklarını arayan annelerin sesiyle birleşiyor .

Sırbistan’ın soykırımı tanımaması, Hollanda’nın kısmi sorumluluğu ve Gazze’de devam eden katliamlar, uluslararası düzenin insanı korumaktaki acizliğinin kanıtı.

UNUTMAYACAĞIZ : Çünkü her dinmeyen gözyaşı, adaletsizliğe karşı direnişin mürekkebidir.

Sait Köse

Saraybosna, 14 Temmuz 2025

https://www.facebook.com/100000574987047/videos/pcb.24707880282147796/1240701518069241