Gülümsemek Zorunda Kaldığımız Günler
Bugün birine “Nasılsın?” diye sorduğunda çoğu insan aynı cevabı veriyor:
“İyiyim.”
Ama o “iyiyim”lerin içinde neler saklı olduğunu çoğumuz biliyoruz.
Yorgunluk, umutsuzluk, geçmeyen bir boşluk hissi…
Gülümseyen yüzlerin arkasında sessizce taşınan ağırlıklar var.
Son zamanlarda mutsuz olmak sanki kişisel bir başarısızlıkmış gibi hissettiriliyor.
Sosyal medyada herkes mutlu, üretken, güçlü.
Ama gerçek hayatta insanlar sadece ayakta kalmaya çalışıyor.
Şunu dürüstçe söyleyelim:
Mutlu olmak her zaman kolay değil.
Ve bu, senin eksik ya da zayıf olduğun anlamına gelmiyor.
Bazı günler sadece nefes almak bile yeterince büyük bir başarıdır.
Bazı günler yataktan kalkabilmek, mesajlara cevap verebilmek, “bugünü de atlattım” diyebilmek…
Bunlar küçümsenecek şeyler değil.
Bize hep daha fazlası öğretildi: Daha mutlu ol
Daha güçlü ol
Daha pozitif düşün
Ama kimse şunu öğretmedi:
Bazen iyi hissetmemek de insani bir durumdur.
Her mutsuzluk bir sorun değildir.
Bazen ruhun “dinlenmeye ihtiyacım var” deme şeklidir.
Bazen kalbin “çok yoruldum” diye fısıldamasıdır.
Eğer bugün kendini eksik, yalnız ya da umutsuz hissediyorsan, bil ki: Bu duygular geçici olabilir.
Ama senin varlığın geçici değil.
Mutluluk, büyük anlarda saklı olmak zorunda değil.
Bazen:
– Sabah içilen sıcak bir çayda
– Anlaşıldığını hissettiren bir cümlede
– Sessiz bir akşamda
– Kimseye güçlü görünmek zorunda olmadığın bir anda gizlidir.
Belki bugün çok mutlu değilsin.
Ama bu, yarın da böyle olacağı anlamına gelmez.
Ve belki de en önemlisi şudur: Bu hayatta herkes biraz kırık.
Ama kırık olmak, değersiz olmak değildir.
Eğer bu satırları okuyorsan, hâlâ hissediyorsun demektir.
Hâlâ umut edebilecek, iyileşebilecek, yeniden gülebilecek bir yerin var.
Kendine yüklenme.
Her şeyi hemen yoluna koymak zorunda değilsin.
Bugün sadece burada olman yeterli.
Yarın için küçük bir ihtimal bırak.
Çünkü bazen hayat, en ummadığın anda hafifler.
Her şeye rağmen…
Sevgiyle...
Fikriye Ayrancı Keper
Belçika-Genk
Yorum Yazın
Facebook Yorum