Kızıma Hitaben
Evlat sıcaklığı derlerdi de, bu duygunun ne olduğunu ta ki kızım dünyaya gelene kadar anlıyamamıştım.İlk onu kucağıma aldığımda gençtim, tecrübesizdim, şaşkındım biraz da endişeliydim.O siyah gözlerini hayata açtığında ve bana baktığında içimi sıcacık bir his kaplamıştı.
Herhalde annelik duygusu bu olmalıydı diye düşündüm.Bir de onu kokladığımda hani derler ya tüm bebekler güzel kokar, benim bebeğimde bunu doğrular nitelikteydi.Gerçekten de diğer bebekler gibi güzel kokuyordu.
Ama bunun yanında da endişelerim beni yiyip bitiriyordu." Acaba ona iyi bakabilecek miyim? Onu büyütürken ne gibi zorluklarla karşılaşacağım" gibi soruları kendime ard arda sorarken endişelerimi kafamda daha da fazla büyütüyordum.
Bir yandan da annelik duygusunu tattıran Allah'ıma şükrediyordum.Meğersem annelik ne kadar da yüce bir duyguymuş .Bence duyguların en güzeliymiş.Bu güzel duyguların yanında onun hastalanması, ağlaması, endişelenmesi meğerse anneye dert olurmuş.
Gülmesi ise sanki iyileşen bir hasta gibiymiş.Tüm güzelliklerin kapısıymış.Onun sağlıklı büyüdüğünü görmek ise ayrı bir sevinç kaynağıymış.Anne olmak bir o kadar zor olsa da insana mutluluk hormonu salgılayan bir ilaç gibiymiş.
Ayrıca evlat dünyada karşılıksız sevginin olduğu tek yermiş.Bu güzel sevgiyle büyüyen çocuklar ise benim yavrum gibi toplumda sağlıklı bireyler olarak karşımıza çıkar.Umarım ben de kızımı iyi bir evlat olarak yetiştirdim.Öncelikle ülkesine ve insanlığa faydalı olması için çabaladım.Kendi değer yargılarımıza özen göstermesi için büyük bir gayret sarfettim.
Tabiiki zaman zaman bir anne olarak hatalarım olmuştur.Belki de bu hatalarım annelik iç güdüsüyle seni korumamdır, kollamamdır.Ama unutma ki tüm anneler çocuklarını çok severler ve onların ülkelerine ve insanlığa faydalı olmasını arzularlar.Umarım bunu sen de başarmışımdır sevgili kızım.
Yorum Yazın
Facebook Yorum